Klimmen in een hittegolf

De Alpen in het Frans-Italiaanse grensgebied

Net als een groot deel van Europa zuchtte Frankrijk onder een hittegolf/canicule. Er werd zelfs een recordtemperatuur gehaald in Languedoc-Rousillon van 46,5 graden! In grote delen van Frankrijk was het tussen de 35 en 40 graden. Wij zagen het aankomen en waren bijtijds doorgereden naar een hoger gelegen klimgebied in de Alpen, in de bergen tussen de Franse stad Briançon en de Italiaanse stad Bardonecchia. Daar viel de dagtemperatuur mee met 30 graden en in de nacht koelde het heerlijk af. 

Dit is hoe ze in de Franse Alpen bouwmaterialen vervoeren naar moeilijk bereikbare plaatsen

Het klimmen: le Sapet

Bart aan de bak in le Sapet, route ‘Latitude 45 N’, (6c+). Sapet is een koele rotswand voor zomermiddagen met 40 routes van 5a tot 7c

Toch was het zweten geblazen op de oostwand van le Sapet, niet alleen door de warmte, maar ook door de aparte, moeilijk te lezen rots die on-sight klimmen verrassend uitdagend maakte. De grepen zijn heel afwisselend qua hoe je ze belast. Zo moet je, je hand om rare hoeken heen zien te krijgen en knijpen met spiertjes waarvan je zelfs als klimmer het bestaan niet vermoedde. Daar komt bij dat de wand op hoogte ligt (1500 m.) tussen nog hogere wanden, waardoor er wel eens steenval plaats vindt. Een helm dragen is hier verstandig. Terwijl wij ons niet lieten kennen en ervoor gingen, kwamen er meerdere klimgroepjes langs die na één of twee klimpogingen er weer mee stopten en afdropen. 

De hoofdwand van 'Paroi des Militaires', een noordoost wand op 1700 m. hoogte, waar je tot 8 lengtes lange touren (multipitch dus) kunt klimmen, plus kunt sportklimmen

Maja wandelt bij de 'Col du Lautaret' (2058 meter hoog), bekend van de route van de Tour de France

Het kamperen beviel ook prima, zoals hier op de Col de l'Echelle. De 1762 meter hoogte zorgde voor aangename koelte. 

Het Alpen drone filmpje:

Het einde in zicht: Lorraine

 

Bart in een van de 'Grottes de l'enfer' (grotten van de hel) in departement Lorraine

Op doorreis naar Nederland zitten we nu in noordoost Frankrijk, in departement Lorraine. Ook hier is wat te klimmen, vlakbij Neufchateau heb je aardige kalkrotsen verstopt in het bos, die vernoemd zijn naar ‘Les Grottes de l’enfer’: de grotten van de hel… We vonden een leuke plek in het bos om te overnachten. In de ochtend werd er echter op onze schuifdeur geklopt en wie stond er? De burgemeester van het nabij gelegen dorpje. Hij wenste ons een fijn verblijf in het bos, maar wou ook weten hoe lang we wilden blijven staan. Nou één nachtje, en dat was helemaal in orde. 

We balen ervan dat we 11 augustus niet meer in Lorraine zijn om dit spektakel mee te maken. Een echte zeepkisten race!

Tien minuten later, toen we aan het ontbijt zaten kwam de wandelclub van het dorp langs: twaalf oudere dames en heren met een duo hondjes dat direct de bus insprong. Ze waren hoogst verbaasd om buitenlandse toeristen in hun bos aan te treffen en vroegen grappend of we soms verdwaald waren. 

En de dame die ons in haar beste Duits aansprak, was bijna teleurgesteld toen bleek dat we Frans spraken. Ze vond dat we heel goed Frans spraken en toen Bart daarop zei ‘en u spreekt ook uitstekend Frans mevrouw’ lachte iedereen uitbundig.

Home sweet home?

Ergens in de eerste week van juli zijn we na een kleine elf maanden weer terug in Nederland. We zullen daar voorlopig in een recreatiebungalow verblijven. Het zal wennen zijn, maar afwisseling is wat het leven aantrekkelijk maakt en ons trouwe kampeerbusje staat altijd klaar voor grote en kleine reizen. We hebben geen enkel probleem gehad met onze T5 tijdens de hele reis, niet eens een lekke band! En dat terwijl we deze reis 30 000 kilometer gereden hebben en het arme ding behoorlijk mishandeld hebben. Zie onderstaande foto van twee eerdere blogposten:

Hier overwinnen we een heuveltje om bij onze kampeerplaats in Spanje (nabij Xativa) te komen

en hier trotseert ons busje het Albanese wegennet

Op onze eerdere reizen zijn er complete kampeerwagens gesneuveld na nog geen 5000 kilometer, zoals onze Nissan King Cab. Bij deze zogenaamd oersterke terreinwagen vielen de versnellingsbak én motor in dezelfde week uit elkaar. Kortom, wij zijn heel blij met onze Volkswagen T5 en bevelen deze auto warm aan. 

En daarmee beëindig ik de tekst van onze laatste blogpost van de 2018-2019 ‘Klimreis door Europa,’ die ons van Noorwegen in het noorden, naar het uiterste zuidoosten in Griekenland en het uiterste zuidwesten in Portugal bracht. Plus op Tenerife, in de Atlantische Oceaan ter hoogte van de Sahara.

Gevonden voorwerpen

In departement Lorraine zagen we deze posters vaak hangen

Dit dier kon ik wél fotograferen, de twee volwassen everzwijnen met twaalf jongen die we in het schemer haastig voorbij zagen komen in het bos bij Neufchateau (echt waar!) lukte potverdikkie niet

Laatste wasje draaien op reis in een wasserette (Embrun, Frankrijk), Bart fakkelt af in de 36 graden