Hell ain’t a bad place to be

... als je van klimmen houdt. Het grootste sportklimgebied van Noorwegen heet namelijk Hell, vernoemd naar het nabijgelegen dorpje wat weer dichtbij Trondheim ligt. Trondheim ligt op de grens van het (meer) bewoonde Noorwegen en de ruige noordelijke wildernis. 

De rots is hier nou eens niet van graniet, maar van conglomeraat-phyliet. Daardoor zie je er veel gaten en scherpe randen. Erg hoog is de rots niet, daar staat tegenover dat je een lange rits van goed afgezekerde routes hebt die je kunt afwerken (120 in totaal).

Maja klimt een 6b+ op sector Lysere Tider

Een lokale klimheld (in de7c+ 'Nih Min Wang')

Instapniveau is rond de 6b en voor de allerbesten onder ons, zijn er zelfs 9a’s geopend door niemand minder dan ’s werelds beste klimmer Adam Ondra. Een paar uitzonderingen daargelaten is alles verticaal tot zwaar overhangend. Omdat de rots op het noordoosten gelegen is, is er alleen ochtendzon. Wij stonden al om 12:00 in onze donsjacks te zekeren. De zomer is aan de frisse kant zo noordelijk als hier! 

Noorwegen in augustus: 2 graden Celsius om 10:00.

De Trondheimse klimposse, grotendeels wetenschappers en studenten van de universiteiten en onderzoekscentra, weten Hell te vinden. Aan het eind van de middag werd het dan ook reuze gezellig aan de voet van de rots. Zoals gebruikelijk spraken de Noren prima Engels, waardoor belangrijke tips niet aan onze neus voorbij gingen (zoals welke routes er droog waren). 

Om de après-climbing experience op te leuken, was er nog een mooie vuurplaats voor algemeen gebruik, inclusief barbecue en vuurbestendige fluitketel, omringd door houten banken en klimtrainingsattributen. Hell krijgt van ons een thumbs-up voor sfeer!

De Trondheimers maken het heel gezellig onderaan de rotsen van Hell

Road-trip II

Om naar Trondheim te komen, reden we op ons gemak vanuit Gol door het binnenland naar het noorden. Dat op je gemak rijden gaat vanzelf omdat de maximumsnelheid 80 is, de weg kronkelt, daalt en stijgt en er geregeld schapen en soms elanden opduiken (meestal langs de weg, maar soms midden erop). 

Daar heb je er weer een, dit keer een mannelijke eland

Dit drone-filmpje schoten we onderweg nabij natuurpark Jotünheim:

Utvorda (commune Flatanger)

Dronefilmpje

Hier noordwest van Trondheim in de ruige fjorden, gaat visserhaventje Utverda door voor toeristentrekpleister. Dit vanwege het Duitse fort uit de Tweede Wereldoorlog, waar eerlijk gezegd niet veel meer van te zien is. Toch vonden wij het een sympathiek plaatsje, met adembenemend uitzicht op de fjorden!

Op onderstaand dronefilmpje is een en ander te zien. Door de wind is de drone aan het zwenken op het laatst en braken we de vlucht voortijdig af. We waren opgelucht toen hij veilig landde!

Elanden komen hier veel voor, ze zijn redelijk schuw

Noorse meteo is geen rocket-science

Zomervakantie vieren in Noorwegen? Vergeet niet je warme muts!

Heerlijk kamperen nabij Gol

Het was even wennen om van de Hollandse hittegolven terecht te komen in de koele Noorse zomer. We zijn erachter dat de volgende cyclus hier zeer gebruikelijk is in augustus:

dag regen -> dag bewolkt +buien- ->dag bewolkt + zon -> herhaal .

Hierbij bedraagt de temperatuur zo’n 18 graden in het zuiden. Per 400 km. noordwaarts haal je er 1 graad af. Geen probleem, we benutten de ‘dag bewolkt + zon’ optimaal. We zijn dan ook op zo’n dag wezen klimmen te Natten.

Klimmen in Natten

'Brunsosteggen,' de 6b+ klassieker van Natten, door Bart (on-sight)

Vanaf het dorp Gol rij je in de richting van Geilo en dan ben je in een wip bij Klattredestinasjon  Natten, zoals de Noren dat zeggen. 5 Minuten lopen vanaf de klimmerparkeerplaats – keurig aangegeven met een bordje -  ben je bij twee puike granietbulten. De rots is vertikaal tot overhangend met vooral zessen en zevens + een handjevol vijven. In het dennenbos met uitzicht op een razende rivier klim je deze 50 korte routes. Het zijn vooral atletische sportklimroutes met hoeken, randen en scheurtjes, maar ook wat uitdagende spleten en hoeken die je traditioneel met nuts en friends afzekert.

Het reeds aanwezige Noorse duo was aangenaam verrast ons tegen te komen en vroeg in vlekkeloos Engels hoe we in vredesnaam hun rotsen gevonden hadden? Dat was eenvoudig te verklaren: wij hebben Google ingezet om een Noorse klimgids te scoren en hierin wordt beknopt het sportklimmen in het ganse land beschreven. Deze gids ‘Climb Norway’ van Runar Carlsen (link) is een aanrader voor elke klimmer die Noorwegen bezoekt. Je kunt ermee uit de voeten van Oslo in het zuiden tot aan de Barentsz Zee in het hoge noorden.

Road-trip

De regendagen gebruiken we voor road-trips om het spectaculaire natuurlandschap te bewonderen. Inmiddels zijn we kronkelend door de bossen en bergen van het binnenland vanuit Narvik in het uiterste zuiden via Gol naar de omgeving van Trondheim gereden, in totaal zo'n 1000 km. 

Cultuur en zo

Onze wildkampeerplekjes blijken geregeld op bessenplukroutes van inboorlingen te liggen. Wil je net met je schep het bos in, duiken er 2 keurige Noorse dames op met emmers en speciale ‘bessenscheppen’… (zie foto).

Wij waren trots op het bekertje bosbessen dat we geplukt hadden, maar dit viel in het niet bij de kilo’s van de Noren. Gelukkig is er genoeg voor iedereen – mens en dier - de hoeveelheid bessen is hier oneindig.

Rannveig toont haar bessenplukgereedschap en oogst

Rannveig in actie nabij ons wildkampeerplekje

Waar zijn we?

Op deze google maps kaart houden we bij waar we klimmen en kamperen. Deze post updaten we niet, maar de kaart wel.

Voorbereiding vertrek

De voorbereiding van ons vertrek

Na 4 jaar hard werken, studeren en stage lopen, waarin Maja haar bachelors in de verpleegkunde bemachtigde en Bart het nodige spaargeld verzamelde, vonden we het hoog tijd om er een jaartje tussen uit te knijpen om van het klimzwerver bestaan te genieten. Hiervoor pakten wij vanaf juli onze spullen in en sloegen die bij vrienden/familie op en in een gehuurde opslagruimte. Het huis zegden we 13 augustus op.

Bart aan het werk om onze spullen op te slaan in een gehuurde opslagruimte

Met dit busje brachten we overtollige huisraad naar het grofvuil

Enkele maanden daarvoor had Bart al zijn IT-baan opgezegd bij KPN, om full-time een Volkswagen busje te verbouwen tot kampeerwagen (en 101 andere zaken te regelen!). Alleen het dak liet hij er door Aart van Aartcamperbouw op zetten, de rest deed hij zelf. Een paar maanden hard klussen bleek maar net genoeg om er een paleisje van te maken, maar dan heb je ook wat. Wat te denken van zonnepanelen op het dak waarvan de energielevering middels een elektronische display precies afgelezen kan worden in Ampère? Of een verrolbaar aanrecht over een op maat gemaakte geleiderails? Die Bart, hij kan ook alles maken!

Bart klust aan de kampeerbus voor de deur (van ons voormalige huis in Nederland)

Letterlijk luttele seconden voordat het mannetje van de verhuurmaatschappij onze woning kwam inspecteren, stouwden we de laatste spullen in onze kampeerbus met het zweet op de rug. Na een korte, probleemloze inspectie stapten we in en reden voorgoed weg uit Duivendrecht. Een uur of 10 rijden later arriveerden we te Hirtshals. In deze Deense kustplaats wachtte de boot van Colorline om ons naar Narvik (Noorwegen) te brengen. Het avontuur was weer begonnen.

Filmpje van onze 1e kampeerplek

Momenteel kamperen we in de Noorse bossen, een voorproefje hiervan is te zien op dit filmpje, door onze drone geschoten: