Catalunya

Het klimmen

Maja bouldert in de explosieve route 'La Bombi', 8a+, in sector Laboratori van Margalef 

Onze klimtour door Catalonië gaat vrolijk verder. Van gaten rukken op conglomeraat in Margalef en Vilanova de Prades, tot kalkbakken hijsen in Tartareu en tasten naar microgreepjes in Os de Balaguer en Cubells, we zijn lekker bezig.

Bart op zoek naar de onzichtbare mini-greepjes op de zuidwand van Os de Balaguer

Het mooie is dat je door deze gebieden met elkaar af te wisselen, overbelasting van de voor klimmen relevante lichaamsdelen (vingers, onder- en bovenarmen, bicepsen, rug etc.) kunt voorkomen. Hoewel we na bijna 10 maanden van kampeerbuspret lichamelijk wel een tikkie moe beginnen te worden.
Mentaal is er echter niets zo ontspannend als vrij als een vogeltje met je busje rondrijden en neerstrijken waar je maar wil. Vooral als de zon schijnt en de dagen weer lekker lang zijn. Puur disfrutarren!

Maja klimt 'Hypertensió,' een continue 6c+ in Tartareu

De gele lintjes

In Catalonië wordt er al lang gedroomd van een eigen republiek los van Spanje. Maar de concrete onafhankelijkheidswens die er nu bestaat, is expliciet gestart in 2010. Toen bepaalde het Spaanse Constitutionele Hof dat sommige artikelen van Catalonië's onafhankelijkheidsstatuut (uit 2006) ongrondwettelijk waren. Sindsdien zijn overal in Catalonië allerlei pro-onafhankelijkheid activiteiten gaande. Zo zijn in de meeste gemeentes referenda voor onafhankelijkheid gehouden en die zijn bijna overal met ja beantwoord.

Een kaart van Catalonië met de gemeentes die voor onafhankelijkheid hebben gekozen in het rood

Tijdens onze reizen langs de Catalaanse klimgebieden hebben wij zelf veel signalen van de onafhankelijkheidsbeweging gezien, zoals provinciale wegen met elke kilometer een op de weg geschilderd geel lint. Deze gele linten zijn een teken van steun aan een aantal pro-onafhankelijkheids leiders die politieke gevangenen zijn in Spanje (mensenrechten-organisatie Amnesty International ziet hen als politiek gevangen en vraagt om hun vrijlating). In provinciehoofdstad Lleida hangen overal posters van Carles Puigdemont, de voormalig politiek leider van Catalonië die naar België gevlucht is voor de Spaanse autoriteiten. En wapperende gele lintjes en Catalaanse vlaggen zien we echt overal.

De wens van de Catalanen om onafhankelijk te zijn is groot en actueel, we wensen ze een goede en vooral ook vreedzame uitkomst toe.

Het kamperen

En om deze blogpost met een luchtiger onderwerp af te sluiten, bij deze nog 2 drone-foto's van onze kampeerplaats en omgeving hier in machtig mooi Catalonië (nabij Balaguer):

Als we een maand geduld hebben, kunnen we overal verse vijgen plukken!

Het klimparadijs

Maja klimt 'J.M. Jarre' (6b) in Vilanova de Prades, een groot conglo-kalkgebied met veel open gaten

Als je in een internationale enquête onder rotsklimmers zou vragen ‘Wat zijn de beste klimrotsen van de wereld?’, dan krijg je in de top 5 gegarandeerd meerdere massieven uit de provincie Tarragona in zuidwest Catalonië. Ook is het, samen met de aangrenzende Lleida-provincie (west Catalonië) de regio waar de meeste internationale topklimmers verblijven om dichtbij 's werelds beste rotsen te zijn. Het is daarom logisch om zuidwest Catalonië uit te roepen als klimparadijs, en dat doen we bij deze! 

Maja in actie op toepasselijk genoemde sector 'Placa Gran' (grote plaat) van Cubells 

Vooral Margalef - met de meeste negende graads routes ter wereld bij elkaar - en Siurana zijn beroemd en populair, maar er zijn tientallen andere grote en kleine massieven waar je heerlijk kunt klimmen. Wij hebben er de afgelopen 10 dagen alweer 4 bezocht, zoals je op de foto’s van deze post kunt zien.

Uitgelicht: Sant Llorenç de Montgai

We vinden de rotsen nabij het dorpje Sant Llorenç de Montgai in de provincie Lleida heel mooi en bijzonder. Dat is vooral vanwege de geweldige kwaliteit rots die een mengeling van kalk, zand en conglomeraat is (blijft goed ruw) en door de diversiteit aan routes: korte sportklimroutes, langere multi-pitch routes, verticaal tot zwaar overhangend, 5a t/m 8c+… Als slagroom op de taart is het meeste heel makkelijk te bereiken, nl. road-side: je kan vanuit je geparkeerde auto zekeren. En dan is er ook nog eens uitzicht op een prachtig in de zon glinsterend meer en een pittoresk dorpje, waar je op de camping voor een habbekrats koffie of ijskoud bier krijgt!

Sportklimmen en multi-pitch op sector Paret de l'Os , aan de auto's linksonder zie je hoe groot het is

Kritische noot: de sportklimroutes in de sector aan de weg (Paret de l’Os 2) zijn bikkelhard gewaardeerd en er is flink gehakt door de openers, die een voorkeur lijken te hebben voor vingerkrakers. Wij hebben genoten van de multi-pitch routes (touren) op Paret de l’Os 1:

Gezellig bungelen boven de afgrond met je selfie-stick in de aanslag
(multi-pitch route op Paret de l'Os)

Llorenç is ook een prima gebied voor de winter, omdat het een windbeschutte suntrap is. Pas aan het einde van de dag komt er schaduw op hoofdwand (kleinere sectoren in de buurt krijgen meer schaduw).  

Het kamperen is ook weer plezierig geworden. Dat komt omdat de hardnekkige noorderwind die vanuit de Pyreneeën wekenlang kou bracht en ons in donsjacks en mutsen jaagde, eindelijk is gedraaid. Daarmee is het echte Catalaanse lenteweer begonnen, wat op fijn Nederlands zomerweer lijkt. 

Hollands onderonsje op Fútbolin

Peter tijdens zijn fraaie flash-beklimming van 'Por la boca muere el pez' (7a), Futbolín

Een ander, kleiner Lleida-gebied dat we aandeden was Fútbolin, waar we lekker konden verzuren op continue hoge zessen en zevens. Op de parkeerplaats stond een Nederlandse camper en die bleek bij Peter en Iris te horen, ofwel klimteam PI uit Eindhoven (te vinden op Instagram). Zij herkenden onze kampeerbus van ons blog en vroegen of wij soms Bart en Maja waren (gehuld in mutsen, zonnebrillen en jassen waren we wellicht niet al te herkenbaar). Het koppel bleek ook al maanden op klim- en camperreis te zijn in Spanje en dus wisselden we enthousiast allerlei reiservaringen uit. Peter en Iris zijn de eerste Nederlandse klimmers die we spraken sinds de Kerstvakantie en zij zijn helemaal geen Nederlanders aan de rots tegengekomen. 

PI! Oftewel Peter en Iris

We zijn een beetje boel jaloers op de warme douche, oven en kachel die ze in hun camper blijken te hebben. Maar aan de andere kant kunnen wij weer op prachtplekken gaan staan die je niet met zo’n grote witte flatser bereikt. En onze lauwe douche is ook niet gek, vooral als het niet vriest en waait:

Bart doet net alsof het water lekker warm is

De dierenrubriek

Spanning en sensatie! Tot onze verrassing zijn we meerdere schorpioenen tegengekomen in de Sierra de Prades nabij klimgebied Margalef. In mediterrane kust streken zoals de Kroatische kust en de Franse Côte d’Azur hebben we ze eerder gezien, maar daar is het een stuk warmer en droger. In de Sierra de Prades zagen we kleintjes van 2 tot 3 cm., wat niet wil zeggen dat hun steek meevalt. 

Nou is er geen enkele schorpioen in Europa dodelijk voor volwassenen en de meeste soorten steken niet naarder dan een bij, maar wij hebben mógelijk de Buthus Occitanus gezien. En hún steek kan tot helse pijn, overgeven, koorts, benauwdheid en flauw vallen leiden. Ach ja, we lopen niet op blote voeten rond en ze steken alleen als je ze dreigt te verpletteren, dus we maken ons geen zorgen. 

de schorpioenen in de Sierra de Prades zijn goed gecamoufleerd

Weetje

Wetenschappers hebben recent ontdekt dat schorpioenen misschien heel nuttige diertjes zijn, omdat een stofje (peptide) in hun gif in staat is om de bloed-hersen-barrière van mensen te passeren. Deze peptide zou gekoppeld kunnen worden aan medicijnen, opdat die de hersenen wél kunnen bereiken. Dit kan bijvoorbeeld een doorbraak in de behandeling van hersenkanker betekenen.

Drone-filmpje 

Het filmpje is deze keer van de rotsen van Sant Llorenç de Montgai en hun mooie omgeving: