... als je van klimmen houdt. Het grootste sportklimgebied van Noorwegen heet namelijk Hell, vernoemd naar het nabijgelegen dorpje wat weer dichtbij Trondheim ligt. Trondheim ligt op de grens van het (meer) bewoonde Noorwegen en de ruige noordelijke wildernis.
De rots is hier nou eens niet van graniet, maar van conglomeraat-phyliet. Daardoor zie je er veel gaten en scherpe randen. Erg hoog is de rots niet, daar staat tegenover dat je een lange rits van goed afgezekerde routes hebt die je kunt afwerken (120 in totaal).
 |
| Maja klimt een 6b+ op sector Lysere Tider |
 |
| Een lokale klimheld (in de7c+ 'Nih Min Wang') |
Instapniveau is rond de 6b en voor de allerbesten onder ons, zijn er zelfs 9a’s geopend door niemand minder dan ’s werelds beste klimmer Adam Ondra. Een paar uitzonderingen daargelaten is alles verticaal tot zwaar overhangend. Omdat de rots op het noordoosten gelegen is, is er alleen ochtendzon. Wij stonden al om 12:00 in onze donsjacks te zekeren. De zomer is aan de frisse kant zo noordelijk als hier!
 |
| Noorwegen in augustus: 2 graden Celsius om 10:00. |
De Trondheimse klimposse, grotendeels wetenschappers en studenten van de universiteiten en onderzoekscentra, weten Hell te vinden. Aan het eind van de middag werd het dan ook reuze gezellig aan de voet van de rots. Zoals gebruikelijk spraken de Noren prima Engels, waardoor belangrijke tips niet aan onze neus voorbij gingen (zoals welke routes er droog waren).
Om de après-climbing experience op te leuken, was er nog een mooie vuurplaats voor algemeen gebruik, inclusief barbecue en vuurbestendige fluitketel, omringd door houten banken en klimtrainingsattributen. Hell krijgt van ons een thumbs-up voor sfeer!
 |
| De Trondheimers maken het heel gezellig onderaan de rotsen van Hell |
Road-trip II
Om naar Trondheim te komen, reden we op ons gemak vanuit Gol door het binnenland naar het noorden. Dat op je gemak rijden gaat vanzelf omdat de maximumsnelheid 80 is, de weg kronkelt, daalt en stijgt en er geregeld schapen en soms elanden opduiken (meestal langs de weg, maar soms midden erop).
 |
| Daar heb je er weer een, dit keer een mannelijke eland |
Dit drone-filmpje schoten we onderweg nabij natuurpark Jotünheim:
