 |
| Kamperen nabij Xativa in typisch Spaans landschap met typisch Spaans weer |
 |
| Het bewijs dat we in een goed overwinterland terecht zijn gekomen |
Het was niet eenvoudig om vanuit Italië via Frankrijk naar Spanje te rijden vanwege de ‘Gilet Jaune’ lieden, ofwel de actievoerders in de gele hesjes. Maar na een paar dagen van alternatieve routes uitproberen en wat fileleed, lukte het toch.
De sfeer was overigens gemoedelijk bij de gebarricadeerde verkeersknooppunten. Zo deed een groep jongedames een dansje en braadden opa en oma worstjes voor iedereen. Ook viel het ons op dat alle lagen van de bevolking meededen: jong-oud, autochtoon- allochtoon, sjiek-sjofel… Het was één grote verbroedering.
Net als veel andere gestrande automobilisten en truckers steunden wij ‘t volksprotest door prominent een geel hesje op ons dashboard te leggen.
 |
| Voor ons pakte het protest voordelig uit: 0 euro tol betalen op de A9 naar Spanje! |
Congloparadijs Margalef
 |
Bart geniet tijdens z’n klimpauze van koffie uit de thermos onderaan de rots van Margalef
|
Ons verblijf in Spanje begonnen we te Catalonië, het noordwestelijke deel van Spanje waar ze hun eigen taal (het Catalaans) hebben en dat terwijl wij zo zwoegen om Spaans te leren! Gelukkig lijkt hun taal tussen Frans en Spaans in te zitten, dus daar komen we wel uit.
Maar, in het onder klimmers wereldberoemde Margalef is Catalaans noch Spaans de meest gesproken taal. Dit conglomeraat klimparadijs blijkt ondanks de novemberkou te stikken van de buitenlanders. Vooral Oost-Europeanen, Duitsers en Britten weten Margalef te vinden, maar ook Amerikanen, Australiërs, Japanners, Scandinaviërs en wij natuurlijk, ter vertegenwoordiging van de Lage Landen.
 |
| Na een paar dagen fijn gaten trekken in Margalef reisden we door. Voor ons was het iets te druk aan de rots, zoals hier bij sector Espadelles. |
Xérica
 |
| Bart klimt ‘Jericlimb’ (6b) op de zuidwand van het Spaanse klimgebied Xérica |
Na één nachtje pitten in het onvolprezen Ibis budget hotel te Lleida waar we het snikheet vonden - krijg je met al dat buiten zijn - reden we door naar het zuiden op jacht naar warmer en zonniger weer. Nabij Valencia vonden we dat in een klimgebied nabij het stadje Xérica (dat is de Catalaanse naam, Jérica is de Spaanse).
 |
| Hier zie je zuidwand van Xérica, de 2 aanwezige klimmers zijn omcirkeld. |
Er zijn daar steile kalkrotsen aan weerszijden van de Palancia-rivier. Het mooie daarvan is dat je altijd in de zon of in de schaduw kunt klimmen. Er zijn (noord)westwanden en zuid(oost)wanden). De omgeving is fraai: mediterraan naaldbos, halfwoestijn, olijfboomgaarden en wilde cactusveldjes wisselen elkaar af en in de rivier stroomt goed veel water. Boven een van de rotswanden is een Middeleeuws kasteel gelegen, betreffende klimsector heet dan ook ‘Pared del Castillo’ (muur van het kasteel).
Het gebied biedt maar liefst 172 goed behaakte sportklimroutes met korte aanloop. Qua moeilijkheidsgraad zijn er vijven, zessen en zevens van liggend tot overhangend (en een paar achten, voor de verdwaalde achtenklimmer). Op Desnivel.com scoor je een klimgids waar Jérica in staat.
