 |
| Het laatste fikkie in Noorwegen |
We vonden het onderhand wat koud en nat worden in Noorwegen en boekten daarom onze veerbootticket terug naar Hirtshals, via een andere Noorse kustplaats dan op de heenweg omdat dat voordeliger was (je bent Hollander of niet!). Even 15 uur naar het zuiden rijden en dan 5 uur varen en hop, je zet voet op Deense bodem.
 |
| Na 20 uur rijden over kronkelwegen was het fijn om even uit te rusten in de scheepshut (zonder raam, mét schilderij) |
Voor een prikkie boekten we een hut zonder raam, waar we een heerlijke hete douche namen. Toch wel lekkerder dan onze ‘super solar-shower’, die ondanks zijn pretentieuze naam niet veel meer is dan een grote zak lauw water met een slangetje eraan.
 |
| De super solar shower! (ofwel 'n waterzak met slangetje eraan) |
We kozen ervoor om Duitsland zo vlug mogelijk te passeren,maar dat viel niet mee… Die roemruchte Autobahn is niet meer wat ‘ie geweest is. Zo gauw we Denemarken uit waren, stuitten we elk half uur op slecht georganiseerde wegwerkzaamheden, waarbij je snelheid naar de 60 zakt en veiligheid ver te zoeken is (veel te smalle rijbaan voor al dat vrachtverkeer, een wirwar van gele en witte strepen waardoor je geen idee hebt waar je hoort te rijden etc.). Na een lange dag voortploeteren kwamen we ’s nachts aan in de Vogezen. In het Frans-Duitse grensgebied vonden we in het stikdonker een fijn plekje in het bos om uit te puffen.
Klimmen in de Vogezen
 |
| Bart on-sight een snoeiharde 6b te Wachtfels |
In de Vogezen klim je net als in de aangrenzende Pfalz op zandsteen, ook wel ‘grès’ genoemd. Sommige rotsen zijn van een zandsteen-conglomeraat mix, waarbij de route-openers nog wel eens een uitstekende conglokiezel met sika willen vastplakken.
Zoals de klimmers onder ons weten houdt zandsteen in: veel wrijving, scheuren en fijne tendue-randen, maar ook soms broze stukken en losse zandkorrels op je voetjes.
Samen met de hagedissen die ons moeiteloos bijhielden op de rots, genoten we van een zonnige dag in klimgebied ‘Wachtfels’. Wachtfels biedt en vijftigtal routes van 6a t/m 7c+, zowel wrijvingsplaten als vertikaal terrein met af en toe een dakje.
 |
| Vogezen zandsteen, met hagedis die op z'n kop de klimroute doet |
In de Vogezen heb je veel kleine klimgebiedjes met korte aanloop, waar je zowel op haken klimt als op je eigen nuts en friends. Bovenaan sommige rotsen zijn prachtige kastelen en forten gebouwd, zoals de rosten van Falkenfels en Windstein, wat een bijzondere ambiance geeft.
 |
| In zandsteen heb je ook heelhooks |
We gebruikten een verzamelgidsje genaamd ‘Sur les falaises de grès: topo guide d’escalade des vosges du nord. (2007)’, ISBN 978-2-9530481-0-0. Deze Franstalige gids biedt een goede selectie uit het klimmen aan de Franse kant van het grensgebied, met routes vanaf 4a t/m 8c en omvat o.a. het Kronthal (daar zitten de hoge achten!). De nadruk ligt in veel gebiedjes op zessen en zevens, die voor kalkrakkers pittig aanvoelen.
 |
| Water halen bij de bron van het pittoreske Obersteinbach (in Frankrijk ondanks de naam) |
 |
| De telgangers zijn hier een stuk kleiner dan in Noorwegen! Toch leuk om te zien. |
De plannen
We zijn nu net aangekomen in onze favoriete regio van de héle wereld: département Hautes-Alpes - de Franse voor-Alpen/ Alpen - waar het heerlijk weer is! We gaan hier voor het eerst weer eens klimmen op bekend terrein (Roche Baron o.a.), na 4 - voor ons - nieuwe klimgebieden onveilig te hebben gemaakt.
Maja revalideert nog steeds van een schouderblessure (partiële bicepspeesruptuur) en mag tot haar ongenoegen alleen licht klimmen (max. 6a/b), wat heel goed zal gaan in deze regio. Bart is topfit en verwacht zijn eerste zevens te gaan binnenslepen!
 |
| Archieffoto: Maja klimt een 7b+ te Pierre Fondue (Hautes-Alpes), voorlopig mag ze zeker geen 7 in en zal Bart voor het knalwerk moeten zorgen! |
To be continued...
