 |
| Kerstwandeling vanuit ons vakantiehuisje in Torrevieja |
 |
| Aan de kust is hier vulkanisch gesteente. Ga er niet met je blote voeten badderen, want het spul is goed scherp! |
Rond Kerst hebben we lekker lui een paar dagen in een vakantiehuisje te Torrevieja gehangen. Even de spieren laten bekomen van al dat klimmen en kamperen. Verfrist zijn we daarna weer een stukje verder naar het zuiden afgezakt, waarmee we in Spanjes kleinste comunidad (provincie) terecht zijn gekomen: Murcia. De provincie staat bekend om fruit- groente- en bloementeelt en bloedhete zomers. Spanjes warmste temperatuur van de 20eeeuw werd in Murcia gemeten: 47.2° Celsius.
 |
| Bart klimt in sector Monticola van klimgebied Cabezo Gordo (regio Murcia) |
In december is de gemiddelde max. temperatuur van 17 graden een stuk aangenamer en ideaal om een potje te klimmen! Dat hebben we gedaan in één van de vele sportklimgebieden die Murcia rijk is, genaamd ‘Cabezo Gordo’ dichtbij San Javier. Vroeger werd hier marmer gewonnen, maar tegenwoordig zijn de rotsen van de klimmers, wandelaars en dieren (het hele gebied om de rotsen heen is natuurgebied geworden).
 |
| Bart klimt 'Monticola' (6a+), sector Monticola |
Het massief biedt 70 sportklimroutes op een unieke rotssoort: een roodgele mix van marmer en zanderige kalk. Er zijn veel korte, overhangende routes (6b t/m 8a) en er is ook een langere vertikale wand met technische routes (6a t/m 7b). Onder de 6b valt er nauwelijks wat te klimmen.
De stad in
 |
| Een van de vele mooie pleintjes met sinaasappelbomen die Murcia rijk is |
Murcias gelijknamige provinciehoofdstad is zeker een bezoek waard. Nou bezichtigen wij zelden een stad, maar Murcia konden we niet laten liggen omdat we die met de perfecte gids konden bekijken: onze vriend Luis, geboren en getogen in Murcia.
 |
| De imposante kathedraal van Murcia, waarvan de bouw startte in de 14e eeuw |
In perfect Engels met charmant Spaans accent weet hij alles te vertellen wat de stad interessant maakt. Wat te denken bijvoorbeeld van het historische urineerverbod bij de kathedraal? In de Middeleeuwen was geen grotere ellende denkbaar dan uit het kerkregister geschrapt te worden, want zo kon je een plekje in de hemel wel vergeten. En deze loodzware straf kreeg je opgelegd als je het waagde om tegen de kathedraal aan te pissen.
 |
| Tijdens onze stadswandeling werd zomaar onze gids (rechts) gekaapt door een andere toerist! |
Onder Luis’ bezielende leiding infiltreerden we ook in de beste tapasbars en cafétarias, waar toeristen normaal gesproken niet komen. En dankzij onze gids vroeg Bart niet domweg om ‘la cuenta’ toen het tijd werd om te betalen, maar om ‘la dolorosa’, dit tot grote lol van de obers. Als uitsmijter gingen we op een Spaanse tijd uit eten - 21:00 en dan ben je de eerste - in een gezellig vegetarisch restaurant waar we voor weinig geld veel lekker eten kregen.
De reddingscrew van Alicante
Na onze klimdag in Murcia, vertrokken we naar Marin, gelegen in laaggebergte met zicht op de stad Elda-Petrer. Dit gebied is geschikt voor beginnende tot gevorderde klimmers en dat is perfect voor ons aankomende dagje klimmen met Luis en zijn vriendin (laatstgenoemde is een beginner). Bij Marin aangekomen bleek het een drukte van belang, maar niet in de routes boven de 6a waardoor we toch alle ruimte hadden.
 |
| Een reddingsactie in volle gang bij de klimrotsen van Marin, Bart rent achter onze wegwaaiende spullen aan (door de helikopterlanding) |
Later op de dag, terwijl wij een boek lazen op de parkeerplaats - waar wij en een paar Spaanse busjes gekampeerd staan - kwamen er achtereenvolgens politieagenten, een reddingshelikopter en brandweerlieden aan. We wezen ze de weg naar de rotsen. Al gauw bleek dat niet nodig te zijn, want het slachtoffer kwam zelf naar de parkeerplaats gelopen met een doek tegen zijn hoofd aangehouden. Gezien zijn energieke passen zal hij gelukkig niet zwaar gewond zijn geweest. De helikopter nam hem wel mee.
We weten niet wat er in dit geval gebeurd is, maar het verbaast ons niet dát er een ongeluk plaats vindt in dit massief. Sportklimmen is niet gevaarlijk als je weet wat je doet (statistisch is het bijv. veel veiliger dan wielrennen), maar bij Marin lijkt er helaas flink wat aan geklungeld te worden qua touwtechnieken en voorklimmethoden.
Zo hebben we al eens iemand gered die levensgevaarlijk met een statisch touw aan het voorklimmen was. Sportklimtouwen horen ‘dynamisch’ te zijn, zodat ze mee rekken met de klimmer als die met een klap in het touw valt. Op die manier is er niks aan de hand. Maar als je een val in een statisch touw maakt, dan breek je je rug...
