El cheapo naar Mars

Drone filmpje vulkaanlandschap

Je mag niet in het Teide natuurgebied van Tenerife vliegen met je drone en daarom bleven wij aan de rand van het park. Het verbod lijkt overdreven, want qua fauna is het er nagenoeg uitgestorven (op de niet-inheemse konijnen na, die geen aanstoot nemen aan drones). Bovendien hoor en zie je onze Mavic Pro Platinum niet zodra hij zo’n 100 meter hoog is. Die afstand stijgen kost een halve minuut en in de tussentijd maakt de gemiddelde Spaanse toerist nog meer geluid ook ;-). 

Wetenswaardigheden

Zoals op het filmpje te zien is oogt Teides landschap buitenaards. Bepaalde apparatuur voor de Mars expeditie werd hier dan ook van tevoren uitgetest.

Het landschap werd gevormd door de verwoestende lavastromen van 'El Teide'. Deze vulkaan is 3718 meter hoog van basis tot piek, en vanaf de zeebodem 7500 meter. Daarmee is El Teide de op twee na hoogste vulkaan ter wereld en het hoogste punt van alle Atlantische eilanden.

De El Teide vulkaan op Tenerife

De laatste uitbarsting was in 1909 (hierbij vielen geen doden) en de vulkaan is nog altijd actief. Doorlopend worden er kleine hoeveelheden waterstof sulfide en zwavel oxide uitgestoten. Dat zijn giftige gassen waarvan laatstgenoemde naar rotte eieren stinkt. Ik vond dat het er naar afgestreken lucifers rook.

Natuurlijk wordt El Teide goed in de gaten gehouden, maar het is onduidelijk wanneer hij weer afgaat. De Spaanse autoriteiten houden er rekening mee dat ze ooit de 1 miljoen inwoners van Tenerife plus aanwezige toeristen (4,5 miljoen per jaar) moeten evacueren.

Tenerife

Aankomst in de haven van Santa Cruz de Tenerife

We kozen het ruime sop, op zoek naar vulkanisch klimplezier in de eeuwige lente. Vanuit Cadíz voeren we op een rustige Atlantische Oceaan naar Santa Cruz de Tenerife (hoofdstad van Tenerife) met de Spaanse veerbootmaatschappij Trasmediterraneo. 

Deze maatschappij beviel ons beter dan Grimaldi. Grimaldi bracht ons van Griekenland naar Italië en hield een veiligheidsoefening die liet zien dat bij hen alleen bemanningsleden een plaatsje in de reddingsboot krijgen als het schip ten onder gaat. Trasmediterraneo's veiligheidsoefening beviel ons heel wat beter:

Bij Trasmediterraneo krijgen niet alleen bemanningsleden maar ook passagiers een reddingsvest tijdens een evacuatiesimulatie (beter dan bij Grimaldi!)

Na 48 uur chillen in onze hut met heerlijke hete douche bereikten we het eiland van de eeuwige lente. Dankzij matigende invloeden van passaatwinden heeft Tenerife, dat ter hoogte ligt van de Westelijke Sahara, een heerlijk klimaat. In de zomer heb je een maximale en minimale temperatuur van respectievelijk 29 °C en 21 °C, terwijl in de koudste maand (januari) deze waarden op 21 °C en 15 °C liggen. 

Cactussen en vetplanten aan de zuidoostkust

Nu wij er vertoeven is het toevallig afzien geblazen met een dagtemperatuur van 14 graden en een fris windje! Nou ja, nog altijd een stuk warmer dan in Nederland. Toch was het even wennen om voor het eerst deze winter in een trui te klimmen, zie hieronder.

Maja klimt in het nieuwe klimgebied 'Planeta Zarza' dat volgens de openers speciaal voor ervaren klimmers is (omdat je goed moet kunnen vallen + vallen moet kunnen opvangen als zekeraar)

Tenerife is net als de andere Canarische Eilanden heel steil en van vulkanische oorsprong. Op het midden van het eiland heb je de krater van de El Teide vulkaan, die met een hoogte van 3718 meter het hoogste punt van Spanje is. Je mag die overigens alleen met speciale toestemming beklimmen. 

Middels een kabelbaan kun je tot max. 3555 meter hoogte komen en dat doen de toeristen en masse: het El Teide natuurpark is het best bezochte park van Spanje met ruim 4 miljoen bezoekers per jaar (reden voor ons om er niet heen te gaan). Maar de natuur elders op het eiland is ook prachtig. 50% Van het eiland is beschermd natuurgebied.

De kloof waarin klimgebied Tamadaya is gelegen, rechts zie je een echte Lucky Luke cactus

Wat sportklimmen betreft heb je het meeste aan de droge rivierkloven met steile basaltrotsen. Er is een levendige internationale klimscene. Vooral Noord-Europeanen weten het eiland te vinden in de winter. Geen wonder: een Fins klimkoppel wist ons gnuivend te vertellen dat het bij hen thuis de afgelopen nacht -35 °C was!

Kaartje van Tenerife en hoe het eiland gelegen is. De witte cijfers in rode achtergrond geven aan waar de verschillende sportklimgebieden zijn

Tenerife staat bekend als buitensport paradijs, met name windsurfen kun je nergens beter doen  vandaar dat het WK voor deze sport altijd op Tenerife plaats vindt. Daarnaast wordt er veel aan  board surfen, duiken, snorkelen, hiking, bouldering, klimmen en trail-running (door steil terrein op rotsige paden rennen) gedaan. 

Surfers in actie bij een lavastrand (zwart zand)

Twee duikers. Op Tenerife kun je zo vanaf het strand gaan duiken omdat het heel snel diep wordt (wat bijzonder is, goede duiklocaties kun je meestal alleen met een boot bereiken)

Los Vados en Benahavís: a mixed package

De steile kalkwanden van Los Vados. Links de noordwand waarop tot 8 lengtes getourd kan worden (vooral zessen), rechts de sportklimwanden (5+ t/m 8c) met zowel lange platen als overhangend geweld in grotten 

Na een tijdje klimmen en kamperen in het desolate steppelandschap van Almeria, zeiden we de geiten en het zand gedag. Hieronder een kort dronefilmpje om er een impressie van te geven. Als je goed kijkt zie je aan het eind onze bus staan:

Los Vados

We reden 150 km. verder naar het middenzuiden van Andalusië. Daar ligt het grote klimgebied Los Vados in de provincie Granada, nabij de stad Motril. Dat deden we niet voor niets: eltiempo.es voorspelde het koudste etmaal van de winter en Los Vados is het allerwarmste klimgebied dat we kennen in Europa. 
Het is schitterend gelegen aan de Guadalix rivier, met aan de ene kant uitzicht op zee met mooie zandstranden en aan de andere kant woest berglandschap dat beschermd natuurgebied is. 

We zaten de kou uit bij Los Vados. Zelfs met nachtvorst (getuige de bevroren olijfolie) was het daar een stuk warmer dan elders in (klimbaar) Europa

Aj, Bart is dit niet meer gewend! Gelukkig was het tot nu toe de enige keer dat hij moest krabben. 

Het koudste etmaal van de winter was te doen in Los Vados. We konden gewoon gaan klimmen, maar moesten daarvoor wel onze truien uit de mottenballen halen. 

Op een paar sectoren mocht er niet geklommen worden van 1 januari tot 30 juni vanwege nestelende vogels. Dat was geen probleem: meer dan de helft van de 200 routes was nog beschikbaar en we deelden ze welgeteld met 2 andere klimmers. 
We vinden het een fijn klimgebied, maar hebben 1 kanttekening: in de nieuwe routes links van sector Canal zitten grote stukken rots los. Na 1 zo’n stuk net niet losgerukt te hebben, stopten we daar met klimmen (als die op de zekeraar was gevallen, was die met helm en al het ziekenhuis ingevlogen met de helicopter!)

Tijdens het klimmen op sector Canal, zagen we Sierra Nevada steenbokken in sector Cueva (100 meter  verderop). Deze ondersoort van de Spaans steenbok stierf bijna uit in de jaren 70', toen 95% van hen stierf aan schurft 

Rode patrijs bij sector Canal

Bliksembezoek: Benahavís

Na Los Vados zijn we nog een dagje wezen klimmen te Benahavís. Dat ligt weer 200 km. verder in het westen in de provincie Malaga. Inderdaad, we gaan van het ene naar het andere gebied. Je bent klimzwerver of niet. 

Bart in 'Chromosoom atípico' (7a), sector Placas Rojas van Benahavís

Benahavís ligt nabij toeristenhotspot Marbella. Zelfs toen we er doorheen reden, kregen we al de kriebels van de XL-reclameborden, onnatuurlijk bruingebrande Engelsen en in strakke jurkjes gehesen dames die 30 jaar geleden een seksbom waren. 

Niet alleen toeristen waarderen Marbella, het is ook een plaats waar internationale criminelen hun geld witwassen en komen relaxen. De vele foute BMW’s en Mercedessen getuigen hiervan en ook het feit dat met bomaanslagen afrekeningen hebben plaats gevonden in Marbella en Benahavís, vlakbij het klimmen! 


Misschien was daarom de rots wel zo brokkelig, of lag het aan de kudde geiten die boven de wand stenen naar beneden trapten? Hoe dan ook, zelfs met helm voelden we ons er niet veilig, waardoor het bij een eenmalig bezoek bleef en we het gebied afraden. 

Om bij de klimrotsen van Benahavís te komen, moet je een rivier oversteken 

Sneak preview

Om de winter te breken gaan we nog veel zuidelijker dan het uiterste zuiden van het Iberisch schiereiland. Maar we blijven wel in een Europees land... Hoe we dat doen? Vanuit Cadíz met een boot naar de Canarische eilanden! 

Bart op een van de vele boulevards van Cadíz (provinciehoofdstad van Cadíz).  De mooi bewaard gebleven stadskern - el casco histórico- bestond al voor de Romeinse tijd en is de oudste van West-Europa.

Spaghettiwestern Andalusië

Zuidoost Andalusië: 'Punta de la media Naranja' in de provincie Almeria (foto van onze drone)

Andalusië is een van de 17 autonome regio’s van Spanje die een eigen parlement en regering hebben met wetgevende en uitvoerende macht. Andalusië heeft een duidelijke culturele indentiteit, maar niet een eigen taal zoals bijvoorbeeld Catalonië. Eindelijk kunnen we Spaans oefenen! Een aantal beroemde Spaanse gebruiken zijn van oorsprong Andalusiaans, zoals flamencomuziek en stierenvechten. 

Landelijk kamperen op loopafstand van het klimmem

Maar wij kwamen niet naar Andalusië voor flamenco en al helemaal niet voor stierenvechten, wel voor zonovergoten rotsen en ruige, lege natuur! Nou ja leeg… soms deel je die met geiten:

Gewapend met 'n onduidelijk maar goed bedoeld schetsje van een schimmige website wisten we een nieuw sportklimgebied te lokaliseren in de middle of nowhere nabij Mojacar. We doken daar op ter verbazing van de lokale geiten (circa 1000 stuks) en klimmers (2 stuks). De locals houden het voorlopig liever geheim, daarom verklappen we niet de precieze locatie. Zoals de Fransen zeggen: het is een 'spot secret'.

Bart in een onbekende route op de overhangende schaduwzijde van het massief  (7b?)

De roodbruine kalkrotsen op het noordwesten hebben voor elk wat wils: technische routes van 30 meter op liggende tot verticale wanden waar je voeten pijn van doen én overhangende bakken- en gatenfestijnen waar je bicepsen van gaan roken. De routes zijn goed behaakt, maar je moet niet schrikken van een stukkie derdegraads soleren in het begin:

De routes op de overhangende wand beginnen na 10 meter derdegraads klimmen zonder zekerpunten, Bart kan er wel om lachen

De drone in actie

Hieronder staat een dronefilmpje waarop je het landschap ziet en hoe Bart de 6a-route 'Como me pesan los cojones' klimt. Deze route is op de zonnige, liggende kant van het massief gelegen. Maja zekert (met een grigri :-) - én bestuurt de drone:

Het klimgebied ligt aan de kust in het zuidoosten van Andalusië, in de ruige provincie Almeria met prachtige natuurgebieden als ‘Cabo de Gata.’ In Almeria vind je het droogste  stukje Europa, de Tabernaswoestijn. Officieel is het nét geen woestijn, maar een steppe. Hoe dan ook, met 4 regendagen en 3000 zonne-uren per jaar, hoeven we hier niet te vrezen dat onze klimdagen in het water vallen.

Natuurpark Cabo de Gata aan de Middellandse Zee

Clint was hier ook!

Omdat Almeria's landschap lijkt op dat van het zuidwesten van Amerika zijn er in de jaren ‘60 vele spaghettiwesterns geschoten waaronder klappers als de ‘The good, the bad and the ugly.’ 

De Tabernaswoestijn (nabij provinciehoofdstad Almeria)

Peñas de Marin

Bart klimt 'Decoco Tensión' (6b) in sector Cueva van Peñas de Marin, foto van Luis met zijn drone

Eigenlijk waren we van plan om nu een stuk zuidelijker te zijn. Maar rond oudjaar was onze Murciaanse makker Luis in de gelegenheid om mee te klimmen met ons. Daarom bleven we een paar extra dagen hangen, gezelligheid kent geen tijd (als je de tijd hebt)!

De zon blijft maar schijnen! Kamperen nabij Ontinyent

Om de gezamenlijke klimdag nog gezelliger te maken, nam Luis zijn stralende vriendin Christina mee. Zij klom pas voor de 2^ekeer, dus kozen we voor een klimmassief met voldoende makkelijkere routes, inclusief vieren. Dat werd Peñas de Marin. Het ligt dichtbij de stad Elda-Petrer in een laaggebergte dat in trek is bij klimmers, wandelaars en mountainbikers. Behalve vieren, vijven en lage zessen heb je er ook een handjevol 6c’s en zevens, waardoor iedereen zich prima vermaakte. En omdat Luis een behendige drone-piloot is, heeft het ons mooie foto’s en een filmpje opgeleverd vanuit de lucht.  ¡Gracias Luis!

Bij beginnende klimmers wil het soms niet zo vlotten met 't touw

Bart geeft Christina zekerles. Ze deed het prima en liet haar 'media naranja' veilig weer beneden komen (op de achtergrond de stad Elda-Petrer) 

Drone filmpje 

Op onderstaand drone filmpje klimt Maja ‘La reina de vacío’ (6c) in Peñas de Marin. Voor de grap maakt ze een val nadat ze boven is gekomen (bij de ketting dus).

Marin is veilig behaakt, maar denk niet dat er geen gevaren op de loer liggen! Deze hond probeerde ons woest blaffend te verjagen omdat haar klimmende baasjes even verderop hun spullen hadden liggen.

 

Maja klimt als een beest in 'El día de la Bestia' (7a) 

Bart in actie op Marins hoofdwand 'Cueva', gefotografeerd per drone door Luis

Gevonden voorwerpen

Na Marin klommen we nog een paar dagen in de rivierkloof ‘Barranc de l’Avern’. 

Daar werden we op de parkeerplaats begroet door een clubje zwerfkatten. Omdat we vooral geen vlooien in de kampeerbus willen hebben, waren we genoodzaakt de arme beesten weg te houden bij onze bus. Maja zat meteen in de rats over dat ze niets geschikts te eten kon aanbieden. Bart vond dat gezeur en stelde dat de katten er weldoorvoed uitzagen. Een ogenblik later werd duidelijk waarom: een mannetje op een scooter kwam aanrijden en haalde een zak met kattenbrokjes uit zijn bagagevak, die hij tot blijdschap van de kattengang kwistig rondstrooide. 

 

Een onbekende Spanjaard voert de zwerfkatten bij klimkloof Barranc de l'Avern

Natuurlijk kunnen we niet 24/7 klimmen (zou wel gaaf zijn!), dus verkennen we de omgeving. We reisden rond in de Comunidad Alicante, waarvan Alicante de provinciehoofdstad is. Er zijn daar letterlijk honderden kastelen en forten te bezichtigen, waarvan deze in 'Banyeres de Mariola' er een is: 

De plannen

Ja en nou gaan we écht verder naar het zuiden. Naar Andalusië via de kust. Onderweg stoppen we in het wilde weg als we iets moois zien. Daarnaast gaan we gerichter een aantal klimmassieven bezoeken. Het gaat om rotsen die in onze oude Andalusië klimgids staan en om rotsen waar we een onduidelijk schetsje van hebben opgedoken ergens in de spelonken van het World Wide Web. …Continuará! …